Hadija haar man was al een lange tijd van huis toen zij een ander ontmoette en zwanger raakte van Marjan. Haar eerste man kwam plotseling weer terug en Marjan werd afgestaan ter adoptie. Ze werd geadopteerd door Margreet. Margreet vertelt haar verhaal
Lees dit verhaal
Spijt heeft Amy niet, het was immers de juiste keuze. Toch heeft ze nog last van gemengde gevoelens na haar abortus, ze merkt dat erover praten haar helpt.
Merle beschrijft uitgebreid haar overwegingen, de ervaring met abortus en het verwerkingsproces wat erna kwam. Ze slaat zichzelf er met de hulp van haar omgeving doorheen.
Amelie voelt vijf jaar na haar abortus de neiging om een tweede brief te schrijven aan haar kindje. Ze is nog steeds overtuigd dat ze de juiste keuze heeft gemaakt destijds.
Amy voelt zich helemaal niet schuldig na haar abortus. Juist het gebrek aan spijt en schuld zit haar enorm dwars en zorgt ervoor dat ze emotioneel lang in de knoop zit.
Zoë heeft geen spijt van haar beslissing. Na een korte pauze is de relatie met haar vriendje er ook een stuk sterker op geworden.
Marie heeft geen spijt van haar abortus, maar heeft een hoop gedachtes die ze zo graag tegen haar kindje had willen zeggen.
Bertine had graag gewild dat ze iemand had meegenomen naar de kliniek. Ze denkt dat dat de ervaring een stuk aangenamer had kunnen maken.
Anouk heeft door er met meerde mensen over te praten haar abortus een plekje kunnen geven.
Amy en haar vriend besluiten het kindje te houden, haar ouders en de rest van de familie zetten ze vervolgens zo hard onder druk dat ze samen toch beslissen om te kiezen voor abortus. Nu heeft ze enorme spijt.