Ik ben 30 jaar oud, heb weinig centjes en woon 4 maanden samen met mijn vriend. Ik ontdekte gisteren dat ik zwanger ben omdat mijn borsten al een paar weken pijn deden en mijn menstruatie uit bleef. Ik houd mijn cyclus goed bij in een app en word zeer onregelmatig ongesteld, maar deze keer voelde ik dat er wat anders was. Ik kreeg een soort afkeer tegen alcohol en die pijnlijke borsten zaten me ook niet lekker.

Mijn vriend is een zwangerschapstest gaan kopen en ik heb die maar meteen gebruikt. Daar zat ik dan, op een staafje te plassen op mijn nieuwe toilet (achtergrond info: mijn appartementje wordt verbouwd en mijn wc is net een dag klaar). Al na een paar seconden zag ik een nogal duidelijke plus tevoorschijn komen. Hartstikke zwanger. Nog een test gedaan na de eerste schrik.

Nee, het is toch echt zo. Mijn vriend en ik keken elkaar aan en begonnen maar een beetje te lachen want ja, hoe reageer je als je ongepland zwanger bent? Nu ik dit aan het schrijven ben lig ik wakker in bed, met een tollend hoofd van de zorgen. We willen graag een kindje, maar niet nu, over een jaar of twee. Als we gespaard hebben en elkaar beter kennen.

Tina:  We begonnen maar een beetje te lachen want ja, hoe reageer je als je ongepland zwanger bent? 

Het is een naar idee om mijn zwangerschap te laten beëindigen omdat ik me ook ergens diep van binnen juist heel blij voel. Ik dacht altijd, zonder directe aanleiding, dat ik nooit zwanger, zou worden. En het idee dat je heel graag een kindje zou willen samen, maar later. Toch de zwangerschap beëindigen is een beslissing die ik erg moeilijk vind. Maar ik wil ook mijn kind alles kunnen geven en financieel fit zijn.

Morgen zie ik toevallig mijn huisarts omdat ik een afspraak had gemaakt (ik heb astma) en ga hem vertellen dat ik zwanger ben. Ik baal dat het zo'n stijve hark is en ik totaal geen klik heb met de beste man. Ik voel enorme behoefte om te praten met een hulpverlener. Mijn vriend en ik gaan donderdag op vakantie voor 10 daagjes dus dan kunnen we nog nadenken over deze moeilijke beslissing. Het is daarna wel te laat voor eventueel de abortuspil en dat zit me ook echt niet lekker. Zuig curettage is denk ik mijn grootste nachtmerrie. Ik leef mee met alle vrouwen die hier hun verhaal hebben verteld, jong en, net als ik, minder jong.

In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.

Meer ervaringsverhalen

Wil jij jouw verhaal (anoniem) met anderen delen?

Stuur jouw verhaal in