Mijn droom van huisje boompje beestje gaat niet uitkomen. Niet helemaal tenminste. Ik ben 29, heb een goed huis en had gedacht dat ik zou trouwen met een man en dat we dan samen een kind plannen. Nu ben ik zwanger van mijn ex van 22 en hij wil abortus; vooral door zijn ouders die mij niet leuk vinden. Ik ben enigst kind en mijn ouders zijn overleden toen ik dertien was.

Ik mis ze enorm en voel me vaak alleen. Met mijn tante, waar ik verder opgroeide, daar heb ik het goed gehad. Ik heb hulp van een psycholoog voor de eenzaamheid en het gemis van mijn ouders. Deze zwangerschap is onverwacht dus en nou ja het zou toch zo erg zijn als mijn kind dezelfde pijn heeft als ik: dat er geen vader is. Maar goed ik ben er wel en ik hoop dat mijn kind genoeg heeft aan mijn liefde want dat is er 100 procent. Misschien als het kind er is dat ex en zijn ouders bijdraaien; het is toch een kind van vlees en bloed en die laat je toch niet stikken. Ik had niet gedacht een onvolledig gezin te krijgen maar heb al vroeg geleerd dat het leven anders loopt dan je zou willen. Zuur en zoet en moeilijk maar ook goede momenten. Daar hou ik aan vast.

Meer ervaringverhalen

Wil jij jouw verhaal (anoniem) met anderen delen?

Stuur jouw verhaal in