Tijdens mijn hbo-opleiding, heb ik een half jaar stage gelopen in Afrika. In Afrika leerde ik al snel een leuke (Afrikaanse) jongen kennen, waar ik voor een lange tijd een affaire mee had. We waren dol op elkaar en genoten zolang als mogelijk. 3 weken voor vertrek naar Nederland, had ik gevoelige borsten. Dit was voor mij een alarmsignaal dat er meer aan de hand kon zijn. Op de dag dat ik ongesteld moest worden, deed ik een zwangerschapstest. Tot mijn enorme schrik was deze positief. Ik had een spiraal en ik kon daarom praktisch gezien bijna niet zwanger worden. Mijn leven stortte in en ik belandde in een dip.
Ik had wat goede vriendinnen en mijn moeder ingelicht via een berichtje, maar het bleef uiteraard bij steun op afstand, dat was heel zwaar. Ik wilde het liefste direct abortus doen, maar in Afrika kon dat niet. Ik moest nog weken wachten tot ik het zover kon laten komen. Ik zag het gewoon niet voor mij: in Nederland woon ik bij mijn vader, studeer ik en ik had mijn bijbaantje opgezegd omdat ik een half jaar weg ging.
Daarnaast was het kindje van een 'vakantieliefde' en vond ik het zielig dat mijn kindje niet met 2 ouders op zou groeien. Wat had ik een kindje in hemelsnaam te bieden? Bovendien was ik in deze levensfase absoluut nog niet toe aan moederschap. Ik durfde mij niet open te stellen voor de mogelijkheid om het kindje te houden. Het was mijn grootste angst, het zou al mijn dromen en mijn vrijheid in de weg staan.
Mirjam: Ik wilde het liefste direct abortus doen, maar in Afrika kon dat niet
Naarmate ik langer wist van mijn zwangerschap, kon ik het moeilijker loslaten dat ik een kindje kwijt zou raken. Ik werd heel verdrietig van de gedachte, dus langzamerhand begon ik mij ook een leven met baby in te beelden. Eenmaal terug in Nederland, moesten er knopen doorgehakt worden. Ik heb vooral heel veel gespraat, met zoveel mogelijk mensen. Ik heb hier wel eventjes mee gewacht, aangezien ik niet wilde dat de mening van anderen mijn keuze zou beïnvloeden.
Ik heb ook veel doktersgesprekken gehad, omdat hulp van professionals bijzonder nuttig is bij het maken van zo'n moeilijke keuze, die je de rest van je leven zou achtervolgen. Vlak na terugkomst, ben ik ook naar de gynaecoloog geweest om te kijken hoe het zat met de baby en de spiraal. Gelukkig kon de spiraal worden verwijderd en mocht ik daarna even kijken naar wat er in mijn buik groeide. Er was een gezonde zwangerschap vastgesteld, tot zover. Dat mini wezentje met een kloppend hartje, had toen echt mijn hart gestolen!
Vanaf dat moment overwoog ik serieus de baby te houden. Om de mogelijkheden helder te krijgen, ging ik aan de slag met een plan. Als jonge, alleenstaande moeder krijg je financiële hulp vanuit de overheid. Gelukkig kan ik ook de komende jaren bij mijn vader blijven wonen met mijn kindje, tot ik klaar ben met mijn studie en een baan heb. Daarnaast heb ik een speciale regeling met school kunnen treffen, waardoor ik een half jaar vanuit huis mag werken en kan mijn kindje al naar de opvang als ik ga afstuderen. Het is even puzzelen geweest, maar nu het plan concreter wordt kan ik mij mentaal beter voorbereiden op het moederschap en voel ik mij steeds beter na deze heftige tijd!
Mirjam: Een minder gunstige start betekent naar mijn idee niet dat een kindje niet ter wereld mag komen.
Helemaal door mijn ervaring in Afrika, ben ik in gaan zien dat een minder ideale situatie in Nederland relatier gezien nog steeds prima kan zijn om een kindje ter wereld te laten komen. Waar ik nu begin als moeder, is niet de plek waar ik over 5 jaar zal staan! Wat mij heeft bewogen om het kindje te houden, is ten eerste de onvoorwaardelijke liefde.
Daarnaast is de situatie een uitdaging, maar weet ik dat het mogelijk zou zijn en wilde ik daarom mijn kindje geen recht op een bestaan ontnemen. Een minder gunstige start betekent naar mijn idee niet dat een kindje niet ter wereld mag komen. Als ik kijk naar de mensen om mij heen die een moeilijke start hebben gehad, ten opzichte van de mensen die een makkelijke start hebben gehad, kom ik tot de conclusie dat dat niet gaat bepalen waar je zal komen in het leven!
Lieve meiden/vrouwen in dezelfde situatie: Ik wil jullie graag meegeven dat het belangrijk is om eerst even uit de shock te komen voor je een keuze maakt. Dit is misschien wel de belangrijkste keuze uit je leven en om emotionele schade beperkt te houden, is het heel belangrijk om hier goed over na te denken.
Je eerste schrikreactie komt voor uit een tijdelijke, heftige emotie. Dit komt wellicht niet overeen met je gevoel op langere termijn. Wanneer je het echt niet weet, neem dan gerust je tijd. Ik heb er 6 weken over gedaan om een juiste keuze te maken. Abortus kan nog tot heel ver in de zwangerschap. Als ik uit paniek had gehandeld, had ik een grote fout begaan voor mezelf. Tijd heeft mij echt mijn kernwaarden van het leven doen inzien.
Heel veel sterkte en zorg dat je je gevoel volgt, dan is elke keuze goed!
In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.