Ik ben net 21 jaar geworden en ben er een maand geleden achter gekomen dat ik zwanger ben. Het was nog maar heel vroeg (ongeveer 3 weken) en mijn eerste reactie was een shock. Mijn vriend en ik zijn pas 3 maanden samen en ik wist eigenlijk niet eens of ik verder met hem wilde omdat we best veel ruzie hadden.
Ik vertelde hem het wel als eerst en hij reageerde juist heel blij. Ik zat met dubbele gevoelens en na 2 weken besloot ik een afspraak te maken bij een abortuskliniek. Ik had zoveel angst of dit mij wel zal lukken en of mijn kind wel echt gelukkig zal worden later. Mijn vrienden en familie staan 100% achter mij en waren het dan ook niet eens met abortus.
En 2 dagen geleden veranderde ik totaal. Hoe heb ik ooit aan een abortus kunnen denken??? Tuurlijk wil ik dit prachtige geschenk. Het is niet voor niets op mijn pad gekomen. En natuurlijk gaat het niet allemaal makkelijk worden, maar ik zal er alles echt alles aan doen mijn kindje een prachtig leven te geven. Ik hou nu al zoveel van hem of haar! Na 7 zware jaren, waarin ik zelfs een paar keer heb getwijfeld om een einde aan mijn leven te maken, krijg ik dit prachtige geschenk in mijn leven. Ik ben zo gelukkig. Ik en mijn vriend gaan er voor 100% voor. Het enige wat nu telt, is ons kindje.