Sinds kort weet ik dat ik in verwachting ben. Hoe wel ik nog maar 18 ben en studeer, ben ik wel een soort van blij en heb ik besloten om mijn kindje te houden. Na het mijn vriend verteld te hebben, werd het duidelijk dat hij niet van plan is om voor zijn zoon/dochter te zorgen. Hij heeft mij ook heel duidelijk gemaakt dat ik er alleen voor sta.
Verder heb ik geen ouders (overleden) waar ik op kan rekenen. Maar toch heb ik er hoop en vertrouwen in dat ik dit alleen aan kan en dat het goed komt. Ik heb mijn eigen woning en na overleg met school, gelukkig een manier gevonden om mijn opleiding af te maken.
Voor alle mama's to be, Je bent sterker dan je denkt!