Vanochtend om 9 uur moest ik er zijn en ik vertelde welke vorm ik wilde doen. Ik was 8 weken zwanger en had nog de keuze tussen de abortuspil of de zuigcurettage. Ik koos voor de zuigcurettage omdat 70% kans was dat de abortuspil lukte. Om negen uur kreeg ik een pijnstiller en twee tabletten om onder de tong te leggen. Daarna ging ik naar de wachtkamer waar ik een uur moest wachten tot ik aan de beurt was.
Toen ik in de wachtkamer zat, kwam de buikpijn door de pilletjes. Het was niet heel erg maar wel vervelend. Tijdens het wachten zag ik ook andere meiden die er heen moesten. Ze waren allemaal voor mij en zo zag je hen ook verschillend terugkomen de kamer in. Na anderhalf uur was ik eindelijk aan de beurt. Met zenuwen liep ik mee met de verpleegkundige.
Aangekomen in de kamer moest ik mijn ondergoed uit doen en op de stoel gaan liggen. Het was erg ongemakkelijk omdat ik met mijn benen wijd voor de arts moest gaan liggen. Ik moest mij proberen te ontspannen, maar dat lukte mij voor geen meter. Ook probeerde de arts mij af te leiden maar dat lukte totaal niet. Toen kwam de eendenbek en de prikjes voor de plaatselijke verdoving; ook dat ging al moeizaam. Daarna kwam het slangetje waarmee ze de behandeling doen. Toen het apparaat aanging, verging ik van de pijn en ik schreeuwde of ze alsjeblieft konden stoppen.
Bertine: Ik moest mij proberen te ontspannen, maar dat lukte mij voor geen meter.
Toen het klaar was, liep ik terug naar de uitrustkamer en ging in het bed liggen met een warme kruik tegen mijn buik. Toen ik eenmaal in het bed lag, moest ik overgeven. Ik verging echt van de pijn. Na een half uur mocht ik weg maar had toen nog steeds veel pijn. Ik ging met de trein en -geloof mij- door het schudden werd het alleen maar erger. Nu ik twee uurtjes thuis ben, voel ik nog steeds veel pijn. Mensen zorg dat je nooit ongewenst zwanger wordt. Voor mij was het een hel en is het nog steeds. Maar ik heb geen spijt dat ik het weg heb gehaald.
Neem iemand mee, ik had niemand meegenomen en daar had ik al snel spijt van. Ga niet met het openbaar vervoer, laat je brengen en ophalen. Probeer te ontspannen tijdens de behandeling anders verga je net zo van de pijn als ik.
In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.