Ik was vijf weken en drie dagen zwanger op het moment dat ik een abortus onderging. Onze relatie was niet denderend. We hadden een pittige tijd achter de rug, net niet gescheiden. De laatste tijd ging het beter, we waren er weer. Tot ik er achter kwam dat ik zwanger was
Mijn eerste reactie was blij! De reactie van mijn partner was ook ok. Niets aan de hand dus. Helaas was dat snel over. Mijn doemdenkende partner zag allemaal negatieve redenen om er niet voor te gaan, financieel etc. Na de geboorte van mijn eerste kind ben ik een poosje licht overspannen geweest. Dit door gebrek aan nachtrust en het feit dat wij allebei kort na de geboorte onze baan verloren. Ook omdat ik me afvroeg of ik wel een goede moeder zou zijn, aangezien mijn ouders mij niet konden opvoeden. Ik was op jonge leeftijd uit huis geplaatst. Binnen een paar maanden hadden we echter beiden een baan en langzaam kwam alles weer op orde. Al deze dingen haalde mijn partner nu weer aan, pfff.
Achteraf ben ik hier zo kwaad over, hoe durft hij?! Ik heb geknokt om te staan waar ik nu sta en zou het zo nog een keer doen, maar door mijn partner werd ik verward. Ik heb me laten leiden door de negatieve gedachten van hem, bleh. Niemand had mij destijds om kunnen praten om de abortus niet te doen, omdat er zo op mijn onzekerheden was ingepraat. Ik voelde me daardoor weer niet goed genoeg.
Anouk: Ik ben een goede moeder en had mijn partner er uit moeten schoppen en nooit een abortus moeten doen.
Oh, wat ben ik boos op mezelf dat ik dat heb laten gebeuren. Ik ben vastberaden me nooit meer te laten dwingen. Mijn kind van zes is gezond en doet het goed op school. En het allerbelangrijkst: het is gelukkig, zegt ik hou van je terug, heeft mij nodig en andersom. Er is zo veel liefde. Ik ben een goede moeder en had mijn partner er uit moeten schoppen en nooit een abortus moeten doen.
Ik zou heel graag een tweede kindje willen, maar vind eigenlijk dat ik dat niet mag, omdat ik deze grote fout heb gemaakt. Er zijn vrouwen die jaren dokteren om zwanger te kunnen worden en ik doe zoiets. Nu mis ik het om zwanger te zijn en denk er elke dag aan en soms nog verdriet met brok in mijn keel. Wat had ik graag nog een kindje gehad. Ik speel met de gedachten om opnieuw zwanger te worden, omdat ik weet dat ik het dus wel kan! Ik heb heel veel om te geven!
In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.