Het is morgen een week geleden. Vorige week lag ik nog in bed de ervaringen van anderen te lezen om er een beetje achter te komen wat me stond te wachten. En om een keuze te kunnen maken tussen een abortuspil of een zuigcurettage (met of zonder roesje) Ik voelde me emotioneel vreselijk. Ik stond wel achter mijn keuze maar schaamde me er ontzettend voor. Ik vond het vreselijk om een beginnend leven te beëindigen. 

Ik mocht op de dag zelf beslissen wat de keuze ging worden. En na een goed gesprek met de arts koos ik voor zuigcurettage zonder roesje. (Ik ben bang voor roesjes het idee dat er dingen gebeuren zonder dat ik daar bewust weet van heb) Ik zou wel wat meer pijn beleven, maar dat zou van korte duur zijn.

De mensen van de kliniek waren ontzettend lief en hebben me tijdens de ingreep ook er echt doorheen geholpen. Ja het deed echt wel even zeer maar langer dan 2 min was het niet. Na een uur zat ik na wat te hebben gegeten en gedronken en een toiletbezoek te hebben gehad weer in de auto naast mijn vriend. Ik ben er wel even wat naar van geweest, vooral wat krampen in de buik.

Helena: Ik ben blij dat ik het achter de rug heb en hoop nooit meer voor zo'n keuze te hoeven staan.

Het bloedverlies viel de eerste 2 dagen mee naar kwam dag 3 opgang en dat word steeds minder. Hormonaal merk ik dat dat ook weer wat begint te veranderen. Want ook dat speelt mee. Ik had toch wel wat zere borsten en was wat meer prikkelbaar normaal. En wat warrig. Ik ben blij dat ik het achter de rug heb en hoop nooit meer voor zo'n keuze te hoeven staan. Een ieder die dit nog moet ondergaan wil ik zeggen veel sterkte! 

In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.

Meer ervaringsverhalen

Wil jij jouw verhaal (anoniem) met anderen delen?

Stuur jouw verhaal in