Ik ben er dit weekend achter gekomen dat ik zwanger ben. Op de test stond 'zwanger 3+' dus dat betekent dat ik 5 weken of meer ben. Mijn moeder en ik konden de volgende dag meteen langskomen in de abortuskliniek en het begon eerst met een echo. De vrouw die de echo bij mij deed vertelde me dat het kindje al 19 weken was. Ik schrok me dood. Dat betekende dus dat het kindje van mijn ex is.
Morgenochtend ben ik de als eerste aan de beurt in de kliniek, maar vannacht heb ik er alleen maar over gedroomd en voel me er onwijs kut over. Ik heb zelfs deze week al hele tijd trapjes van de baby en dat maakt het onwijs lastig. Het is beter voor het kind als ik het weghaal, want ik kan hem alleen heel veel liefde bieden, en de rest nog even niet. Toch voelt het voor mij niet lekker. Ik ga gelukkig de volgende week naar de psycholoog om het te verwerken maar ik ben bang dat ik er heel veel spijt van ga krijgen.
In verband met privacy is de naam in dit verhaal verzonnen