Ik was 17 jaar toen ik ontdekte dat ik zwanger was. Ik had een langeafstandsrelatie met een oudere jongen in het buitenland. Midden in een hartstochtelijke vrijpartij zei hij dat hij een kind van mij wilde en ik stapelverliefd, ging er in mee. Eenmaal terug in Nederland merkte ik dat ik niet meer ongesteld werd. Ik kocht een zwangerschapstest en deed deze stiekem op mijn kamer.

 Op het moment dat ik de uitslag zag was het noodweer en er was bliksem en donder, ik zal het nooit vergeten. Ik verzweeg het voor mijn ouders omdat zij erg preuts waren en ik me rot schaamde. Ik dacht als ik maar weer bij hem ben komt alles goed, nogal naïef. Ik moest eerst werken om geld te verdienen voor de reis en ondertussen groeide mijn kindje. Toen ik eenmaal weer bij mijn vriend was, was ik drie maanden zwanger. Hij vertelde mij eigenlijk meteen dat dit kind niet kon komen omdat hij nog studeerde en wij geen basis hadden. Ik had erg tegenstrijdige gevoelens maar uiteindelijk stemde ik in met een abortus. Het gevoel dat er niemand achter mij stond kon ik niet aan.

Emily: Ik had erg tegenstrijdige gevoelens maar uiteindelijk stemde ik in met een abortus. Het gevoel dat er niemand achter mij stond kon ik niet aan.

Ik ging met hem naar een kliniek en moest onder narcose. Ik kwam later bij in mijn eigen braaksel. Ik was erg onrustig geweest tijdens de abortus zeiden ze. Jouw probleem is opgelost zei mijn vriend. Ik lag in bed en uit mijn borsten kwam melk. Ik vond het vreselijk. Mijn ouders, die inmiddels op de hoogte zijn, waren opgelucht.

Op de terugweg naar onze verblijfplaats viel ik flauw in de bus. Ik vond het allemaal zeer verwarrend. Ik heb nu drie gezonde kinderen maar bij iedere geboorte vroeg ik me af of dit het geaborteerde kindje zou zijn. En die vraag is er nog steeds. Twintig jaar later kreeg ik een kaart van die vriend : er stond een plaatje van een gezin op en de tekst: herinner je het nog? Hoe kon ik het ooit vergeten. Tja die kaart die ik interpreteerde als een verzoek om alsnog een gezin te beginnen kwam twintig jaar te laat.

In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.

Meer ervaringsverhalen

Wil jij jouw verhaal (anoniem) met anderen delen?

Stuur jouw verhaal in