Ervaringsverhalen donorkinderen

Schrijf je in bij de Fiom KID-DNA Databank: het levert je zoveel op

Isabelle Hendrikx vermoedde al op jonge leeftijd dat er iets niet klopte in haar gezin. Jaren later komt ze erachter dat ze afstamt van dokter Jan Karbaat. “Dat was voor mij een mooi moment. Die herkenning in al mijn halfbroers en halfzussen: ik keek mijn ogen uit.” Isabelle vertelt over de worsteling tussen schuldgevoel tegenover haar ouders en het luisteren naar haar eigen verlangen. Lees haar verhaal.

Als je nieuwsgierig bent, moet je je echt inschrijven

Dorien (23) heeft altijd geweten dat ze van een anonieme donor was. Er is een periode geweest waarin ze boos was op haar moeder voor het maken van die keuze. Die boosheid heeft nu plaatsgemaakt voor nieuwsgierigheid. Via de Fiom KID-DNA Databank heeft ze vorig jaar twee halfzussen gevonden. “Het kwam voor mij op het juiste moment, maar dat is heel persoonlijk.” Lees het verhaal van Dorien.

Zoeken naar mijn donorvader is als zoeken naar mezelf

Toen Ilona Twint (31) een jaar of acht was vertelde haar moeder dat haar vader niet haar biologische vader is. “Destijds wist ik niet wat ik ermee aan moest. Toen mijn zus jaren later naar onze donorvader op zoek ging, werd ik ook nieuwsgierig.” Ilona staat ingeschreven bij de Fiom KID-DNA Databank. Helaas nog zonder resultaat. Ze vertelt over zoeken, vinden en deuren die gesloten blijven. 

Donorkind: alsof je leven een puzzel is, met één ontbrekend stukje

Als ze in de ogen van haar ouders keek, ging Charlotte als tiener al twijfelen. Twee paar bruine ogen, anders dan die van haar. Per toeval komt ze er op latere leeftijd achter dat ze van een anonieme donor is. De behoefte om te zoeken komt pas na het overlijden van haar vader. “Door het nieuws dat ik van een donor was, viel voor mij veel op z’n plek. De ontmoeting met hem was het laatste ontbrekende stukje.” Lees Charlottes verhaal.

Vertel het je kinderen als ze van een donor zijn: het levert iets moois op

Francisca (38) hoorde op haar 29e dat ze van een donor is. “Had ik het maar eerder geweten. Dan had ik er nog een gesprek met mijn vader over kunnen hebben. Dan had ik hem kunnen vertellen dat het voor mij niks verandert. Hij is en blijft mijn vader. Ik heb nu nog meer respect voor hem gekregen dan ik al had. Het is namelijk niet niks te leven met zo’n groot geheim.” Lees verder.

"Dit had ik veel eerder moeten doen. Het heeft mij zoveel moois gebracht."

Als dochter van twee moeders wist Robin (19) al van jongs af aan dat ze van een donor was. “Ik vond dat eigenlijk heel normaal.” Zo rond haar 18e gaat ze wel steeds meer nadenken over de donor en schrijft ze zich in bij de Fiom KID-DNA Databank. Er ontstaat een match. Lees haar verhaal.

Donorkind Toine heeft misschien 200 halfbroers en -zussen

Jarenlang heeft Medisch Centrum Bijdorp gesjoemeld met donorzaad. Toen Toine in januari naar een uitzending van Spoorloos keek wist hij het eigenlijk al: zelfde kliniek, zelfde periode, zelfde getinte huidskleur. Toine deed zijn verhaal bij Pauw, samen met zeventien halfbroers- en zussen.

Ineens vier je kerst met 30 broers en zussen

Via dna-zelftesten vonden tientallen donorkinderen inmiddels een kind van dezelfde donor. Mede door deze ontwikkeling wordt duidelijk dat de norm van 25 kinderen per donor geregeld is overschreden. Steeds vaker is er sprake van zogenaamde 'groepsmatches'. In het AD van 23 september 2017 interviews met enkele van deze donorkinderen; wennen, maar het voelt ook vertrouwd. 

De kunst van een donorkind

Een portret creëren van je donor op basis van je kinderdromen. Een pianostuk componeren met de code van je DNA. Voor Piet Verkleij (19) is het zijn van donorkind als een muze: een inspiratie voor het maken van bijzonder werk. “Het is voor nu mijn trademark als kunstenaar geworden. Dat is dan maar zo. Op die manier wordt het thema hopelijk makkelijker bespreekbaar.” Piet vertelt zijn verhaal.

Foto: Frank Ruiter

'Als zaaddonor iets dichter bij de man van wie ik afstam'

Ties van der Meer is voorzitter van Stichting Donorkind. Als zoon van een anonieme zaaddonor, besloot hij juist zelf ook donor te worden. Dat een donor nu vindbaar moet zijn, deed hem besluiten zelf donor te worden.

Het is de enige mogelijkheid om iets dichter bij de man te komen van wie ik afstam. We delen dan ten minste een ervaring. Als je niets hebt, moet je ver zoeken aldus Van der Meer.

Een interview in NRC, over zijn zoektocht, taboes en zijn twijfels bij de huidige richtlijnen.

Janine vond de kinderen van haar donorvader

Janine is 42 als haar moeder iets wil opbiechten. Janines overleden vader was niet haar biologische vader. Haar vermoeden klopte dus toch. Na 10 maanden puzzelen met haar stamboomonderzoek vond ze de kinderen van haar donorvader. ‘Ik kon alleen maar huilen van blijdschap’. Janine deelde haar verhaal met VIVA.

Biologische vader op het spoor

NPO Focus maakte een overzicht van diverse video's met daarin onder andere ervaringsverhalen van donorkinderen. 

"Tegenwoordig is anonieme spermadonatie in ons land verboden, maar vroeger was anonimiteit juist de norm. Hoe weten donorkinderen hun bloedverwanten soms alsnog te vinden? En wat ging er mis er in de kliniek van Jan Karbaat?"

Wat is er gebeurd in de kliniek van Jan Karbaat en wat betekent dit voor betrokkenen? Dat is wat de Britse documentairemaakster Jenny Kleeman zicht afvroeg. Ze maakte de podcast The Immaculate Deception om meer inzicht te krijgen in de beweegredenen van Karbaat het het effect hiervan op donorkinderen en hun ouders. Je hoort onder andere donorkinderen die afstammen van Karbaat, de moeder van een donorkind en stukken uit het laatste interview dat Karbaat gaf voor zijn dood. 

Je kunt de Engelstalige podcast luisteren op diverse platformen, zoals de Apple postcasts app en Spotify. Of de website van Something Else Productions.