Ervaringsverhalen donoren
Deze persoonlijke ervaringsverhalen van donoren laten zien welke gevoelens, gedachten en afwegingen meespelen bij het zoeken naar en contact krijgen met hun donorkinderen. Deze verhalen zijn erg belangrijk. Lezen over hoe anderen met dingen omgaan, is vaak erg geruststellend. Door de diversiteit aan ervaringen te laten zien, hopen we bij te dragen aan uitwisseling van ideeën, gevoelens en kennis. We zijn iedereen die zijn of haar verhaal deelt dan ook erg dankbaar dat ze de tijd hebben genomen om te schrijven over hun persoonlijke ervaringen met donorconceptie.
Het kan ook fijn zijn om je eigen verhaal op te schrijven. Wil je jouw verhaal delen? Stuur het dan in via het contactformulier. Je verhaal wordt zo snel mogelijk op de site geplaatst.
In de Volkskrant een interview met anonieme zaaddonor Erik Beijen. Na zijn inschrijving in de Fiom KID DNA-Databank en de internationale DNA-databank FamilyTreeDNA kwam hij erachter dat hij acht kinderen heeft.
Het is niet zo dat ze meteen in je armen springen. Ik blijf iemand die later in hun leven is komen aanzetten. Voor mij zijn het kinderen die ik 20 jaar heb gemist, een gevoel dat pas kwam toen ik ze voor het eerst zag.
Bron De Volkskrant 18 augustus 2019 | Tekst Marjon Bolwijn | Beeld Kiki Groot
Eind vorige eeuw doneerden honderden mannen elke maand jarenlang anoniem aan de spermabank. Dankzij de DNA databank hebben inmiddels al meer dan 150 donorkinderen hun ‘vader’ gevonden.
De kennismaking met mijn vijf ‘nieuwe’ kinderen heeft mijn leven verrijkt.
3 donoren doen hun verhaal in Plus Magazine.
Tekst Angela Jans | Illustratie Depositphotos Bewerking Vlijtig Lieskertje Foto’s Ester Gebuis
Als donor hoopte Guus (60) dat in ieder geval één donorkind ooit contact met hem zou opnemen. Die wens kwam bijna twintig jaar na zijn eerste donatie uit. Zijn donordochter zocht hem op. Haar eerste reactie:
Ik wil jou wel in mijn leven houden.
In de jaren zeventig besloot Alexander (68) donor te worden.
Een studiegenoot van mij las een artikel over een nieuwe techniek: IVF. Daaronder stond een advertentie voor donoren. We hebben ons toen beiden opgegeven.
In die tijd gebeurde doneren anoniem. Na twee maanden kreeg Alexander bedenkingen en stopte ermee.
André schreef zich in in de KID-DNA Databank omdat hij vindbaar wilde zijn als zijn donorkind(eren) hem zouden zoeken. Inmiddels heeft hij twee donordochters ontmoet. Waarom andere donoren zich ook in moeten schrijven?
De vragen die donorkinderen hebben zijn zo wezenlijk! Het heeft mijn leven verrijkt, maar dat was niet mijn doel. Doe het echt voor die ander, vanuit een liefdevolle en positieve positie.
Donorkinderen die hun donorvader ontmoeten. Emotionele momenten, zo ook voor ‘de partners van’. Dat blijkt uit een gesprek met Roos van der Burg. Haar partner Ferry van Elven doneerde jarenlang en heeft inmiddels kennisgemaakt met enkele van zijn donordochters. Een rollercoaster aan emoties kwam los. Naast positieve ervaringen levert het op sommige punten ook onrust op. Het is zoeken naar manieren om het contact vorm te geven en een nieuwe balans te vinden.
Wat ik mooi vind om te zien: de liefde is er. Herkenning is liefde. Je voelt: je hoort bij elkaar.
Ik werd spermadonor toen onze jongste negen jaar oud was. Het was eind jaren '80 en veel stellen om ons heen konden moeilijk of geen kinderen krijgen. Rond die tijd las ik een advertentie van een spermabank met de korte tekst "Spermadonoren gezocht". Ik wilde mij aanmelden, zodat ik iets kon betekenen voor kinderloze stellen. Mijn vrouw en ik waren ook al jaren bloeddonor. Ik schreef me in, werd uitvoerig getest en ik zou uiteindelijk vele jaren donor blijven...
Lees het volledige verhaal van deze spermadonor, die de laatste tijd steeds meer bezig is met het donorschap van toentertijd.
Ties van der Meer is voorzitter van Stichting Donorkind. Als zoon van een anonieme zaaddonor, besloot hij juist zelf ook donor te worden. Dat een donor nu vindbaar moet zijn, deed hem besluiten zelf donor te worden.
Het is de enige mogelijkheid om iets dichter bij de man te komen van wie ik afstam. We delen dan ten minste een ervaring. Als je niets hebt, moet je ver zoeken aldus Van der Meer.
Een interview, afgenomen door NRC, over zijn zoektocht, taboes en zijn twijfels bij de huidige richtlijnen.
Foto: Frank Ruiter
'Het was eind jaren '80, begin jaren '90 en ik las veel verhalen over stellen die kinderen wilden, maar waarbij het gewoonweg niet lukte. Bijvoorbeeld omdat de kwaliteit van het sperma van de man niet goed was. Ik had zelf op dat moment al vier gezonde kinderen en wilde graag helpen. Bedacht ook dat ik geen gekke ziektes in de familie heb. Een oproep in de krant, voor donoren, was het laatste zetje...'
Lees het volledige verhaal van deze Bijdorp donor.
Jim Van Beusekom was spermadonor in zijn jonge jaren en liet zich in 2014 registreren in de Fiom KID-DNA databank. In januari 2015 krijgt Jim een telefoontje van Fiom dat er een match is met drie donorkinderen.
Het was een onvergetelijke dag. We vieren het nog steeds, want het was echt van betekenis voor ons allemaal.
Lees zijn verhaal.
In 1979 was Johan zaaddonor voor het ziekenhuis in Almelo. Nu vraagt Johan zich af: zijn er kinderen van gekomen? Lucien Baard van de Tubantia interviewt Johan.
In dit ervaringsverhaal vertelt een donor over zijn keuze om donor te worden en en zijn besluit om zich in te schrijven in de Fiom KID-DNA Databank, met een match tot gevolg.
Het kan ook fijn zijn om je eigen verhaal op te schrijven. Wil je jouw verhaal delen? Stuur het dan in via het contactformulier. Je verhaal wordt zo snel mogelijk op de site geplaatst.